Zou je zelf ook in een tiny house willen wonen? Die vraag wordt mij wel eens gesteld. Het antwoord is nee. Ik schrijf niet over tiny houses omdat ik er stiekem van droom om zelf ook in zo’n klein huisje te wonen. Ik wil ook geen digitale nomade worden, op een schip wonen of mijn kinderen later thuisonderwijs geven.

Waarom ik daar dan zoveel over schrijf? Omdat ik het wel heel gaaf vind dat anderen die keuzes maken. We leven in een tijd waarin heel veel mogelijk is, je kunt grotendeels zelf bepalen hoe je je leven inricht. Studeren, een vaste baan, trouwen, een koophuis, kinderen – niets is meer vanzelfsprekend en overal zijn nieuwe mogelijkheden voor. Wat kies je dan? De verhalen van anderen kunnen je daarover aan het denken zetten.

Richtingaanwijzers, noemt psychologe Clara den Boer hen. Ik interviewde haar voor een stuk over digitale nomaden dat deze maand verschijnt in ZIN. “Digitale nomaden, tiny house bewoners – het zijn allemaal mensen die net even op een andere manier naar dezelfde werkelijkheid kijken” vertelde Clara me. “Ze kijken zonder grenzen of kaders naar hun bestaan en dat maakt ze interessant. We zijn met z’n allen gaan denken dat we alsmaar groter en groter moeten wonen, en dan komen er opeens mensen die bewust klein gaan wonen. Niet vanuit armoede maar omdat ze dat echt graag willen. Ze schudden ons wakker: Die grenzen die jij in je hoofd hebt, kloppen die eigenlijk wel? Of kan het ook anders?”

De mensen die ik interview voor Trant zijn allemaal richtingaanwijzers die hun eigen keuzes maken. Keuzes waarbij vrijheid vaak voorop staat, iets waar volgens mij veel mensen naar verlangen. Toch denken velen dat dat voor hen niet is weggelegd. Clara: “De menselijke psyche is geneigd om te denken: dat is echt iets voor hun. Prachtig dat zij dat doen, maar het is niets voor mij. Vervolgens leggen ze het hele concept naast zich neer. Het is veel interessanter om te kijken wat je er wel mee kan. Wees nieuwsgierig, kijk wat zij doen en hoe ze het doen. Welk verlangen roept hun verhaal bij je op? Of welke angst? Je hoeft niet in een tiny house te gaan wonen of de wereld over te gaan reizen, maar misschien kun je wel een klein stukje van die levensstijl meenemen.”

Nadat ik de tiny houses van Marjolein en Auke had gezien realiseerde ik me dat ‘dat grote huis’ waar ik ‘later’ in dacht te gaan wonen misschien helemaal niet zo groot hoeft te zijn. Zelfs als je kinderen hebt kun je prima klein wonen, weet ik na mijn interviews met Karin en Valerie. Dat idee geeft me veel vrijheid, ook al wil ik zelf niet per sé tiny wonen.

Dat is waarom ik schrijf over digitale nomaden, minimalisten, thuisonderwijzers en bootbewoners. Zij zetten mij aan het denken over de keuzes die ik maak in mijn eigen leven. Toen ik ondernemers Linda en Renée had gesproken over hun zesurige werkdag heb ik niet meteen mijn uren drastisch ingekort, maar ik zie wel in dat het onzin is om jezelf op te leggen om elke dag precies acht uur productief te zijn. En na mijn interviews met digitale nomaden André en Diana realiseerde ik me nog beter hoe waardevol de vrijheid is die ik als freelancer heb, ook zonder dat ik een ticket naar de tropen boek.

Al die richtingaanwijzers laten mij zien wat er eigenlijk mogelijk is. Die inspiratie wil ik graag met jullie delen in mijn blogs en artikelen en dat ga ik in 2018 weer volop doen.

Op een jaar vol mooie verhalen!
Liefs Lisette

Wil je niets van die verhalen missen? Volg Trant op Facebook of Twitter of schrijf je in voor de nieuwsbrief.